-
1 bić
глаг.• бить• биться• бороться• вибрировать• выбивать• дрожать• колотить• молотить• победить• побеждать• побороть• поражать• поразить• пульсировать• разить• ратовать• смолотить• сражаться• трепать• трепетать• ударить• ударять* * *bity несов. бить;\bić głową o mur биться головой о стену;
zegar bije бьют часы;dzwon bije звонит колокол; serce bije сердце бьётся; krew bije do głowy кровь ударяет в голову;\bić monetę чеканить монету; \bić pianę взбивать пену; \bić brawo аплодировать, рукоплескать; \bić па alarm бить тревогу; бить в набат; \bić bydło, świnie резать (забивать) скот, свиней;
● \bić na coś подчёркивать что-л., придавать большое значение чему-л.;\bić w oczy бросаться в глаза;
wszyscy bij zabij na niego все на него набросились;zimne poty biją na kogoś кто-л. обливается холодным потом* * *bity несов.bić głową o mur — би́ться голово́й о сте́ну
zegar bije — бьют часы́
dzwon bije — звони́т ко́локол
serce bije — се́рдце бьётся
krew bije do głowy — кровь ударя́ет в го́лову
bić monetę — чека́нить моне́ту
bić pianę — взбива́ть пе́ну
bić brawo — аплоди́ровать, рукоплеска́ть
bić na alarm — бить трево́гу; бить в наба́т
- bić w oczybić bydło, świnie — ре́зать (забива́ть) скот, свине́й
- wszyscy bij zabij na niego
- zimne poty biją na kogoś
См. также в других словарях:
zegar — m IV, D. a, Ms. zegararze; lm M. y 1. «przyrząd mechaniczny do mierzenia i wskazywania czasu» Zegar ścienny, stołowy, szafkowy. Zegar stojący, wiszący. Zegar dworcowy, kościelny, ratuszowy, zamkowy. Zegar z kurantem, z wahadłem, z kukułką. Tarcza … Słownik języka polskiego
zegar — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. zegararze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mechaniczne bądź elektroniczne urządzenie, które mierzy i wskazuje czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zegar ścienny. Nakręcić zegar.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
bić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic. biję, bije, bity {{/stl 8}}– pobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} w rywalizacji: okazywać swoją wyższość, przewyższać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas testów kwalifikacyjnych bił wszystkich… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
północ — ż VI, DCMs. y, blm 1. «chwila dolnej kulminacji Słońca; chwila, od której zaczyna się doba; dwunasta godzina w nocy» Zegary wybiły północ. Pracować, tańczyć do północy. Wrócić do domu o północy. Nigdy nie kładł się przed północą. ◊ Północ bije,… … Słownik języka polskiego
trzeci — odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3» Trzeci dzień podróży. Trzeci marca albo trzeciego marca. Trzecia rocznica. Być na trzecim roku studiów. Zdać do trzeciej klasy. Trafił za trzecim razem. Coś trwa trzeci miesiąc … Słownik języka polskiego
